ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΣΤΟ ΘΡΟΝΟ ΤΗΣ

CALMAAA....

Η φετινή Ρεάλ δίνει μόνιμα απαντήσεις από την αρχή της χρονιάς και ειδικά οι Γερμανοί θα έχουν να τη θυμούνται καθώς φέτος πέταξε διαδοχικά εκτός διοργάνωσης Σάλκε , Ντόρτμουντ και σήμερα τη Μπάγερν. Μάλιστα η πρώτη και η πρωταθλήτρια Γερμανίας θα έχουν να θυμούνται και τις σφαλιάρες που μάζεψαν πέρα από τους αποκλεισμούς. 

Ειδικά η πολυδιαφημισμένη Μπάγερν λογικά την επόμενη φορά θα το σκεφτεί καλύτερα πριν προσλάβει τον πρώτο τυχόντα που κατέστρεψε το περυσινό της υπέροχο ποδόσφαιρο μεταλάσσοντάς το στο σιχαμένο πλέον και για τον τελευταίο φίλο του ποδοσφαίρου ΤΙΚΙ-ΤΑΚΑ. Γι'αυτό και οι φίλοι της Μπάγερν τον γιούχαραν ομαδικά στο τέλος του ματς. Στο λινκ ακριβώς από κάτω θα δείτε τη νέα σφαλιάρα της Ρεαλ στους Γερμανούς. 

http://footyroom.com/bayern-munich-0-4-real-madrid-2014-04/

NBA: HOW BAD DO YOU WANT IT?

Χθές είδαμε την πρώτη και μοναδική σκούπα στο πρώτο γύρο των πλέι οφ του ΝΒΑ, με τους Χιτ  να καθαρίζουν εύκολα την Σάρλοτ 4-0. Ωραία στιγμιότυπα στο τέλος του παιχνιδιού με τον Λεμπρόν και τον Γουέιντ να εύχονται στο Αλ Τζέφερσον να επιστρέψει γρήγορα και πιο δυνατός στο παρκέ, και στην συνέχεια να δείχνουν το σεβασμό τους στον MJ  για την χρονιά της ομάδας του.

Με αφορμή όμως το χθεσινό ματς, και βλέποντας για άλλο ένα παιχνίδι τον Λεμπρόν να κυριαρχεί, θα μιλήσω για την θέληση και την δουλειά που χρειάζεται για να πετύχεις στο ΝΒΑ, και γενικά σε ότι θες να πετύχεις. Ο Λεμπρόν λοιπόν αυτή τη στιγμή παίζει το καλύτερο και πιο ολοκληρωμένο μπάσκετ της ζωής του. Ξέρω θα πείτε ότι είναι επειδή έχει αστέρες δίπλα του, τον Γουέιντ, τον Μπός, ότι δεν μπορούσε να πάρει πρωτάθλημα στο Κλίβελαντ, καταλαβαίνω τα επιχειρήματα γιατί τα χρησιμοποιούσα κι εγώ καθώς δεν είμαι φαν του. Ο Λεμπρόν δεν τα κατάφερε στο Κλίβελαντ γιατί ήταν ακόμα "ανώριμος" ψυχικά. Γιατί θεωρούσε ότι με το σωματικό ταλέντο που του δόθηκε, και λόγω του μάρκετινγκ το οποίο τον προωθούσε θα του χάριζαν το δαχτυλίδι. ΌΧΙ γιατί το ΝΒΑ είναι σαν ζούγκλα, μια λίγκα γεμάτη θηρία που θα βρουν το αδύναμο σημείο σου, και αν δεν δουλέψεις να το διορθώσεις θα σε κατασπαράξουν. Ο Λεμπρόν λοιπόν ωρίμασε μπασκετικά και σαν άνθρωπος μετά την ήττα στους τελικούς από το Ντάλλας, καθώς άλλη μια φόρα θεώρησε δεδομένο το δαχτυλίδι επειδή είχαν στα χαρτιά την πιο δυνατή ομάδα. Τότε απομονώθηκε για ένα μήνα, και με την στήριξη του Γουέιντ συνηδητοποίησε ότι όσα έκανε μέχρι τώρα δεν ήταν αρκετά. Σκοτώθηκε στην δουλειά και τις προπονήσεις και πρόσθεσε στην φαρέτρα του, το παιχνίδι με πλάτη στο ζωγραφιστό, έφτιαξε τον ψυχισμό του διώχνοντας τις ανασφάλειες του και ως αποτέλεσμα αυτού εξελλίσεται σε clutch παίχτη. Δεν αξίζει λοιπόν κράξιμο πια αυτός ο σούπερ σταρ, άμα είχε αποφασίσει να δουλέψει πιο νωρίς το παιχνίδι του, θεωρώ πως θα είχε φέρει ένα πρωτάθλημα στο Κλίβελαντ, δυστυχώς για τον λόγο αυτό έχασε για μένα το δικαίωμα να συγκρίνεται με τον Τζόρνταν γιατί άργησε να μεγαλώσει.Μόνο σεβασμός λοιπόν πια για τον μπασκετμπολίστα Λεμπρον.

Υπάρχουν πολλά παραδείγματα παιχτών στις μέρες μας που δείχνουν ότι με την σκληρή δουλειά και την βελτίωση μόνο μπορείς να πετύχεις τους στόχους σου. Ο Τζον Γουόλ όπως έχουμε ξαναπεί γύρισε μετά απο ένα καλοκαίρι και από ένας γκαρντ με τρομερή ταχύτητα και επίθεση προς το καλάθι, απέκτησε jumpshoot, και τώρα οδηγεί τους Γουίζαρντς στα πλέι οφ και προς τον αποκλεισμό των Μπουλς.
Ο Κρις Μπος για να βοηθήσει το παιχνίδι των Χιτ επέκτεινε το σουτ του στο τρίποντο για να ανοίγει διαδρόμους στους γκαρντ.
Ο Ρόουζ επίσης παρότι φέτος τραυματίστηκε ξανά, όσο τον είδαμε στην αρχή της σεζόν, δούλεψε φοβερά το σουτ του σε σημείο που άλλαξε το τρόπο που σουτάρει.
Σε αντίθεση με τους προηγούμενους είναι ο Χάουαρντ, ένας ψήλος που λόγων σωματικών προσόντων θα μπορούσε να γίνει ο κορυφαίος, αλλά τον νοιάζει πιο πολύ οι εκπομπές οι συνεντεύξεις και το Χόλιγουντ. Θυμήθηκε στα 29 του να δουλέψει σοβαρά τις κινήσεις του στο low post. ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΤΕ ΔΥΝΑΤΟΝ!!


ΥΓ. θεωρώ απαράδεκτους παίχτες που δεν μπορούν να βάλουν συστηματικά βολές. Επαγγελματίες παίχτες που  πληρώνονται εκατομμύρια και δεν μπορούν να βάλουν ΒΟΛΕΣ!

ΥΓ2 "όλοι οι άνθρωποι δημιουργούνται ίσοι, κάποιοι δουλεύουν πιο σκληρά στην preseason"

ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

Φέλλας, ξεκίνησε η περίοδος που θα προσπαθήσουν , προκειμένου να αποσπάσουν ένα κλικ στο ιντερνετ ή ακόμα χειρότερα ένα ευρώ στα περίπτερα, να μας πείσουν ότι έρχεται η καλύτερη μεταγραφική χρονιά που έγινε ποτέ , με έμπειρους ξένους-ονόματα-μπαμ και με τρομερές ευκαιρείες νέων και ταλαντούχων από Ελλάδα και μεγάλα Ευρωπαικά κλαμπ. Και αυτό θα ναι μόνο η αρχή... Έπειτα, θα διαβάσετε και φέτος ουκ ολίγες φορές : "ο καρεμπέ μίλησε στο τηλέφωνο με τον χ και του είπε τι όμορφα που είναι στην ομάδα και τι καλά που θα περάσει στον Ολυμπιακό " ή το άλλο το ακόμα πιο όμορφο ότι αν κάποιος παίκτης είναι Βραζιλιάνος θα πάρει ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ τηλέφωνο τον Τζιοβάννι να μάθει τι γίνεται στην ομάδα. Γενικά υπάρχουν άπειρα κλασσικά σενάρια που ακόμα και εγώ που γράφω εδώ αγανακτισμένος με όλες αυτές τις πρακτικές το καλοκαιράκι στην παραλία τα παρακολουθώ όλα. Μία παρατήρηση ωστόσο για αυτούς που γράφουν ότι ο χ βραζιλιάνος κάλεσε τον Τζιοβάννι να μάθει τι γίνεται στην ομάδα. Καλά ρε παιδιά , ο άνθρωπος εδώ και 10 χρόνια δεν συμμετέχει ΔΥΣΤΥΧΩΣ στην ομάδα , πως ξέρει τι γίνεται ;; Έπειτα, πως γίνεται πάντα όλοι οι ξένοι ποδοσφαιριστές να γνωρίζονται μεταξύ τους πραγματικά μου είναι δύσκολο να καταλάβω. 

Πάμε σε ένα ακόμα πιο γραφικό κεφάλαιο στο οποίο θα επιμείνουν με ειδικούς απεσταλμένους τους όλα τα μέσα ενημέρωσης για περίπου 20 μέρες. Το κεφάλαιο Ζέεφελντ ή όπως θα λέγεται το προπονητικό κέντρο που θα πάει η ομάδα. Εκεί σας το λέω από τώρα. Η ομάδα θα πετάει , το κλίμα θα είναι άριστο και ευχάριστο , οι νεαροί παίκτες θα δουλεύουν πολύ και το πιο σημαντικό ρεπορτάζ θα είναι ποιοι είναι οι καλύτεροι πλακατζήδες ή ποιος κέρδισε στο προ όταν παίξανε το βράδυ οι παίκτες στο ξενοδοχείο. Όλα αυτά είναι μόνο μερικά από όλα που δυστυχώς αρχίσαμε ήδη να ακούμε φέτος. Επίσης έχουμε ακούσει ήδη 5-6 ονόματα. Πάμε τώρα εδώ πέρα να δούμε πολύ συνοπτικά που πονάει η ομάδα. Από σήμερα και στο εξής θα υπάρχει ειδική στήλη στο μπλογκ μας  , με τίτλο "μεταγραφολογία" που όταν χρειάζεται όλο το καλοκαίρι θα σχολιάζουμε τα γεγονότα .

Αρχίζοντας από το τέρμα , έχουμε επιτέλους έναν τερματοφύλακα στον οποίο μπορεί να βασιστεί όλη η αμυντική λειτουργεία της ομάδας μας. Αυτό που χρειάζεται είναι ένας δεύτερος και από τη στιγμή που διαβάζω πως μπορεί να βρεθεί ομάδα για τον Μέγιερι δεν βλέπω τον λόγο να μην πουληθεί και να αντικατασταθεί με κάποιον νέο Έλληνα τερματοφύλακα-εφόσον το αξίζει , όχι μόνο και μόνο επειδή θαναι νέος και Έλληνας- . 

Στο κέντρο της άμυνας με Μανωλά - Σιώβα αισθανόμασταν μία σοβαρότητα , μία σιγουριά. Εδώ υπάρχουν δύο ερωτηματικά. Εάν μπορεί η ομάδα να κρατήσει αυτόν τον τρομερό Μανωλά μετά και το Μουντιάλ και εάν ο Σιώβας θα επιστρέψει παίζοντας στο επίπεδο που βρισκόταν . Εάν όλα πάνε καλά πρέπει απλά να αναζητηθούν οι δύο αλλαγές τους (όχι συναισθηματικές και πρόχειρες λύσεις τύπου Μαρκάνο) . 

Στα δύο άκρα , έχουμε από τη μία το γίγαντα Σαλίνο ο οποίος όσο κράξιμο έφαγε στην αρχή τόσο χειροκρότημα δικαιούται για τη χρονιά που έκανε. Δεν έκανε λάθη, δεν ξεχνούσε τη θέση του βοηθούσε με πολλά overlap στην επίθεση.  Χρειάζεται και αυτός ένα μπακ απ καλύτερο του Μιγκέλ Τόρες που έπαιξε λιγότερο και από τον Ιμπαγάσα... Από την άλλη μεριά , έχουμε μεγάλο θέμα. Ο Χολέμπας ,  που ανήκει στην κατηγορία παικτών που ενδεχομένως αποχωρήσουν , ήταν παλι μέσα στη χρονιά καλός επιθετικά και αμυντικά ανάλογα με το παιχνίδι . Το μπακ απ του , ο Μπονγκ , εύχομαι να μας αφήσει και να φύγει σαν φίλος από την ομάδα. Οπότε χρειαζόμαστε κατ'εμέ, ενα βασικό αριστερό μπακ που μαζί με χολέμπας θα παλεύουν για τη θέση . Έτσι θα είματε πλήρεις. 

Στον άξονα , ήταν μία περίεργη χρονιά . Ουσιαστικά τη χρονιά τη βγάλανε στα χαφ ο Μανιάτης , ο Σάμαρης και μετά εκ περιτροπής ο Μασάδο , Φουστέρ και μετά το Φλεβάρη ο Εντινγκά. Αν αποφάσιζα για το μεταγραφικό σχεδιασμό θα κρατούσα μόνο τον Σάμαρη και τον Εντινγκά. Εξηγούμαι. Ο Φουστέρ , αγαπημένος μου παίκτης , θα μείνει για να παίξει κυρίως την πλευρά όταν χρειαστεί και όχι τόσο τον άξονα. Αυτός ο παίκτης ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να φύγει. Ο Μασάδο με συμβόλαιο κοντά στο εκατομμύριο δεν κάνει . Μετά φέλλας , να με συγχωρείτε αλλά ο Μανιάτης δεν μου κάνει για πολλούς λόγους ούτε ποδοσφαιρικά ούτε για αρχηγός . Το πάθος μόνο δεν φτάνει για να είσαι αρχηγός του Ολυμπιακού. Και προσωπικά δεν ξεχνάω το πρώτο παινχίδι του πρωταθλήματος όταν σκοράροντας πανηγύριζε επιδεικτικά και εριστικά μπροστά στον κόσμο μας δείχνοντάς μας τη φανέλα του. Ο Εντινγκά από την άλλη έπαιξε το τελευταίο διάστημα της χρονιάς - από τη σειρά με Μάνστεστερ και μετά - και δεν είχε την ευκαιρία να κριθέι . Ωστόσο , θα έπρεπε να τον κρατήσουμε γιατί έδειξε να έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που χρειάζεισαι από έναν καλό κόφτη που θα έχει και την πρώτη πάσα . Αναλογιστείτε επίσης ότι δεν είχε την καλοκαιρινή προετοιμασία για να αναδειχθεί. 

Στα άκρα της επίθεσης και στο δεκάρι-οργανωτή στο 4-2-3-1 του Μίτσελ υπάρχουν μεγάλα κενά. Εφόσον καταφέρει η διοίκηση να κρατήσει τον Κάμπελ , κάτι που είναι εξαιρετικά δύσκολο  , έχουμε εναν έτοιμο παικταρά για το ένα άκρο. Το άλλο μετά την αποχώρηση και του Πέρεζ είναι τελείως άδειο. Για αλλαγές τους  , ούτε λόγος , αφού είχαμε φτάσει στο σημείο να κάνουμε το Φουστέρ παίκτη γραμμής. Οπότε θέλει και πολλή ενίσχυση και πολλή δουλειά. Όσο για το δεκάρι χρειαζόμαστε ένα δεύτερο νεότερο παικταρά τύπου Τσόρι. 

Στην κορυφή υπάρχει ο Σαβιόλα και ο Ολαιτάν . Εκεί και αν χρειάζεται ένα βαρύ κορμί με άνεση στο γκολ . Ίσως την έλλειψη αυτού του παίκτη πληρώσαμε στους δύο αποκλεισμούς σε Ευρώπη και σε Κύπελλο Ελλάδας. 

Εν ολίγοις, χρειαζόμαστε μεγάλη ενίσχυση σε πολλές θέσεις.

Υγ Δεν σχολιάζουμε παίκτες που ακόμα δεν έχουν κλείσει γιατί συζητάμε τις ελλείψεις του ρόστερ. Δεν σχολίασα ακόμα δανεικούς ή νέες μεταγραφές νέων παικτών γιατί δεν εχουμε δείγματα και δεν ξέρουμε ποιοι θα κρατήσουν θέση στην ομάδα και ποιοι θα αποχωρήσουν. 

Υγ2 Ιμπα αλάνι για πάντα στο λιμάνι. Από όποια θέση θέλει. 

Για οποιαδήποτε διαφωνία ή ένσταση είματε εδώ να το συζητήσουμε.

ΑΓΑΠΑΜΕ Ο,ΤΙ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΥΣ

ΑΗΤΤΗΤΟΙ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ ΥΔΑΤΟΣΦΑΙΡΙΣΗΣ 2013-2014

ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΚΟΥΠΑ ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ ΣΗΜΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΤΜΗΜΑ ΥΔΑΤΟΣΦΑΙΡΙΣΗΣ

ΑΥΤΗ ΤΗ ΧΡΟΝΙΑ Η ΚΟΥΠΑ ΗΡΘΕ ΧΩΡΙΣ ΗΤΤΑ ΣΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΚΑΙ ΣΤΑ PLAYOFFS

ΗΤΑΝ ΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΝΟ. 28 ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΨΑΧΝΟΥΝ ΤΑ ΜΠΡΑΤΣΑΚΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΜΑΘΟΥΝ ΝΑ ΕΠΙΠΛΕΟΥΝ

ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΕΣ ΚΟΥΠΕΣ ΤΟΥ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΗ ΟΠΩΣ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ ΤΕΤΟΙΑ ΕΠΟΧΗ

ΤΟ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΦΡΟΝΤΙΣΟΥΜΕ ΝΑ ΔΙΑΤΗΡΗΘΟΥΝ ΑΥΤΑ ΤΑ ΤΜΗΜΑΤΑ , ΟΠΩΣ ΕΚΑΝΑΝ ΟΙ ΟΠΑΔΟΙ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ ΜΑΣ ΕΔΩ ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΑ ΑΦΗΣΑΝ ΝΑ ΣΑΠΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΕΒΟΚΑΤΕΒΑΙΝΟΥΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ 

ΕΝΑ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΣΤΟΥΣ ΑΘΛΗΤΕΣ ΤΟΥ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΗ ΜΑΣ ΠΟΥ ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΘΛΗΤΕΣ ΑΛΛΩΝ ΤΜΗΜΑΤΩΝ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΑΖΗΜΕΙΩΤΟ ΕΧΟΥΝ ΑΓΩΝΙΣΤΕΙ ΚΑΤΑ ΚΑΙΡΟΥΣ

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΤΕ ΝΑ ΜΑΘΟΥΝ ΟΛΟΙ ΑΚΟΜΗ ΕΝΑ ΚΑΤΟΡΘΩΜΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΟΒΛΗΘΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ ΜΜΕ

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 28 ΚΟΥΠΕΣ

ΣΧΙΖΑΣ 10 ΚΟΥΠΕΣ

ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ 11 ΚΟΥΠΕΣ

τους αλλους μην τους ψάξετε... δεν ξέρουν ακόμα πως είναι...

YOU NEVER WALK ALONE

YOU NEVER WALK ALONE

Φέλλας σήμερα θα προτρέξουμε τις εξελίξεις και θα κάνουμε αναφορά σε έναν από τους μεγαλύτερους παίκτες που έχουν περάσει από την ιστορία του ποδοσφαίρου και σίγουρα σε έναν από τους μεγαλύτερους ηγέτες που είδε ποτέ το ευρωπαικό ποδόσφαιρο. Ο λόγος για τον 34χρονο πλέον αρχηγό της Λίβερπουλ Στίβεν Τζέραρντ (30/05/1980).  

Ο Τζέραρντ , οπαδός της Λίβερπουλ από μικρό παιδάκι , άρχισε να παίζει στις ακαδημίες και τις ομάδες νέων σε ηλικία μόλις επτά ετών. Εκεί παρέμεινε απο το 1987 μέχρι και το 1998 , όταν και μεταπήδησε στην πρώτη ομάδα για να γίνει το μόνιμο σύμβολό της και να σταθεί δίπλα σε άλλα θρυλικά σύμβολα του τεράστιου αυτού συλλόγου όπως ο Ίαν Ρας , ο Κένι Νταγκλίς , ο Στιβ ΜακΜάχον ,ο τεράστιος Μπιλ Σάνκλι. Ο τωρινός χαφ της Λίβερπουλ έζησε σε μία εποχή διαφορετική από όλους τους άλλους. Μία εποχή του κακού μοντέρνου ποδοσφαίρου όπου οι περισσότεροι παίκτες βάζουν πάνω από ομάδες και συναισθήματα , τα χρήματα , τους τίτλους και τη δόξα. Αυτός , όμως επέλεξε να αγωνίζεται για όλη του την καριέρα στην ομάδα που υποστήριξε , στην ομάδα που μεγάλωσε και που αγαπάει . Δεν εγκατέλειψε ποτέ τη Λίβερπουλ , αν και πέρασε το λιγότερα δεκάδες πέτρινα χρόνια με ελάχιστες εξαιρέσεις κάποια κύπελλα και 1 τεράστια ευρωπαική διάκριση . 

Οι τίτλοι που συγκέντρωσε όλα αυτά τα χρόνια ήταν μόλις 2 κύπελλα Αγγλίας, 2 Λιγκ Καπ, ένα κύπελλο ΟΥΕΦΑ, ένα Τσάμπιονς Λιγκ και 2 Σούπερ Καπ. Η κορυφαία στιγμή στην καριέρα του (μέχρι σήμερα το απόγευμα) ήταν αδιαμφισβήτητα ο αλησμόνητος τελικός της Κωνσταντινούπολης το 2005 με αντίπαλο τη Μίλαν. Σε εκείνο το ματς όπου η Λίβερπουλ έχανε με 3-0 στο ημίχρονο από την τεράστια τότε Μίλαν , αλλά με μία επική ανατροπή στο δεύτερο ημίχρονο έστειλε το ματς στα πέναλτι  και εκεί κατέκτησε το τρόπαιο. Το πράγμα που θυμόμαστε από εκείνο τον τελικό (πέρα από το αποτέλεσμα και τον Ντούντεκ στα πέναλτι ) είναι τον αρχηγό να σκοράρει και να γυρνάει στον κόσμο κάνοντας το νόημα αντεπίθεσης. ΑΥΤΟΣ το πίστευε . Στα μάτια μου τότε για πρώτη φορά έδειξε τι πάει να πει αρχηγός μίας ομάδας . Εδώ μπορείτε να θυμηθείτε το επικό εκείνο ματς. Αξίζει επίσης να δείτε με ποιους συμπαίκτες κατακτά το κορυφαίο τρόπαιο. Παίκτες εργάτες αλλά σε καμία περίπτωση πρώτης κλάσης. Ενδεικτικά θυμόματε τον Βλάντιμιρ  Σμίτσερ , τον Ιγκόρ Μπίσκαν , το Λουίς Γκαρσία , το Σάμι Χίπια , το Μίλαν Μπαρος και τον σκληροτράχηλο έταιρο αρχηγό της ομάδας Τζέιμι Κάραχερ. Παίκτες καλοί αλλά όχι αυτού του επιπέδου. Αυτό κάνει το κατόρθωμα τότε ακόμη μεγαλύτερο για όλη την ομάδα και φυσικά για το Στίβεν.

 

Μετά από εκείνη τη στιγμή , η σημαντικότερη στην καριέρα του ίσως φτάνει στο πιο σημαντικό σημείο. Τώρα που κλείνει τα 34 και φαίνεται πως μέσα στο γήπεδο είναι πλέον αρκετά κουρασμένος. Πως τα χει δώσει όλα για αυτήν την ομάδα . Και η επιβράβευσή του θα είναι να επαναφέρει την ομάδα του στη θέση που της αξίζει και που δεν έχει βρεθεί εδώ και 24 χρόνια . Τόσα πέρασαν από το 1990 όταν η μεγάλη ομάδα του λιμανιού κατέκτησε το τελευταίο της πρωτάθλημα. Για αυτόν τον παίκτη θα είναι η μεγαλύτερη δικαίωση αυτός ο τίτλος και θα μείνει το όνομά του για πάντα στην ιστορία. Όχι γιατί το κατακτά μόνος του , αλλά για την επιμονή του και την πίστη του στην ομάδα που αγάπησε και μεγάλωσε. Φέτος , φάνηκε από την αρχή ο πανηγυρμσός του σε κάθε γκόλ το έδειχνε πόσο το ήθελε , πόσο το ζήταγε. Πιο πολύ φάνηκε μετά τη νίκη επί της Μάντσεστερ Σίτι με 3-2 όταν στο τέλος του αγώνα είδαμε αυτήν την εικόνα, που δεν σχολιάζεται κάπως. Μακάρι να κάνανε και οι δικοί μας αρχηγοί και οι αρχηγοί κάθε ομάδας έτσι .

Επειδή το ματς αρχίζει όπου ναναι και είναι ίσως το ματς της ζωής του , καλή επιτυχία σε αυτόν τον τεράστιο παίκτη-ηγέτη-ΑΡΧΗΓΟ.

Υ.Γ.1. Στο διαστημικό ποδόσφαιρο της φετινής Λίβερπουλ με την μαγική τριπλέτα Σουάρεζ (ο καλυτερος επιθετικός φέτος με διαφορά) Στάριτζ και Στέρλινγκ/Κουτίνιο θα αναφερθούμε εκτενώς όταν το σηκώσει και τυπικά.

Υ.Γ.2. Μετά και το σημερινό αυτό που θα του λείπει θα είναι μία εθνική διάκριση. Η Αγγλία έχει το καλύτερο ροστερ που είχε ποτέ , οπότε.. Θα τη δούμε και αυτη αναλυτικά σε επόμενο άρθρο όταν και θα παρουσιασουμε ολες τις ομάδες του Μουντιάλ με όλα τα παιχνίδια τους και την πιθανή πορεία τους.

ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΜΑΘΗΜΑ

                               

   Φέλλας καλησπέρα . Σίγουρα πολλοί από σας είδατε ένα φαινόμενο σήμερα που απαγορεύεται να επαναληφθεί. Είδαμε τελικό Κυπέλλου που δεν συμμετείχε η ομάδα μας. Είδαμε όμως και κάτι άλλο, είδαμε αυτό που λέγαμε σχολιάζοντας την ήττα. Για τους άλλους μία νίκη πρόκριση επί του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ με όποια μέσα και να έρχεται ισοδυναμεί με τίτλο. Είχαν μείνει ακόμα εκεί. Αυτό είναι το ΧΑΟΣ που μας χωρίζει. Εμείς κερδίζουμε τίτλους και προβληματιζόμαστε και αυτοί κερδίζουν ένα ματς πόλεμο  και αντιδρούν λες και το σήκωσαν. Οι παίκτες τους ξεχάσανε τους τσαμπουκάδες τους στα ματς με μας , ο κόσμος τους τα ξέχασε όταν πέρασε τα πρώτα διόδια. Λένε τώρα ότι χάσανε λόγω ελλείψεων. Η απάντηση είναι απλούστατη, εάν δεν παίζαν ξύλο και δεν επιστράτευαν κάθε μορφή ψευτο τσαμπουκά με εμάς δεν θα ήταν ποτέ στον τελικό. Αρκετά όμως με αυτούς όνειρο ήταν και πάει. Όπως ο Ροναλντίνιο , ο Ντρογκμπά και το... πρωτάθλημα.                                                                                                                                                  

Πάμε σε εμάς τώρα γιατί σήμερα εκνευρίστηκα ακόμα μία φορά όπως και εσείς. Απορώ πραγματικά πως μπορεί να χάσαμε από αυτούς. Αλλά και κάτι σημαντικότερο. Αυτοί χάσανε τον τελικό σήμερα γιατί είχανε μείνει στην Τούμπα. Εμείς , φέτος κάναμε κάτι χειρότερο κατά την άποψή μου. Για ένα ματς- μισή πρόκριση με τη Μάντσεστερ κάψαμε κυριολεκτικά όλη μας τη χρονιά . Κάναμε σε μεγαλύτερο βαθμό από αυτούς το ίδιο λάθος. Μείναμε όλοι παίκτες-διοίκηση-προπονητής ακόμα και εμείς σε εκείνη τη νίκη . Δεν σκεφτόμασταν τίποτε άλλο , απλά εκείνο το βράδυ. Τα αποτελέσματα μας τα γνωστά , χιλιοειπωμένα, καταστροφικά. ΗΤΤΕΣ , ΗΤΤΕΣ , ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΙ.....  

Καλό θα είναι η ομάδα μας με τον προπονητή και τον Πρόεδρο μπροστάρηδες να φροντίσουν στο μέλλον να μην ξαναγίνει το ίδιο λάθος. Να μην ξαναμείνει η ομάδα στο ευρωπαικό όνειρο ξεχνώντας τα κεκτημένα. Καλό θα είναι και εμείς να το θυμίζουμε γεμίζοντας το γήπεδο του χρόνου σε κάθε ματς όχι μόνο στις ευρώπες. 

Για να πας στην Πόλη πρεπει να σαι πρώτος στο χωριό. Και ειδικά σε μας που στο χωριό μας υπάρχει μόνο μία ομάδα ας μην αφήσουμε τους άλλους να διανοηθούν να πλησιάσουν.

ΦΩΤΙΑ ΣΤΙΣ ΣΕΙΡΕΣ ΤΟΥ ΝΒΑ

Τρίτα παιχνίδια των σειρών στο ΝΒΑ χθες και το πρόγραμμα είχε Σικάγο-Γουίζαρτνς, Χιούστον-Πόρτλαντ και Τορόντο-Μπρούκλυν. Τα φετινά πλέι οφ εξελλίσονται ίσως σε ένα από τα καλύτερα των τελευταίων ετών. Γιατί;
 Ο πρώτος είναι τυχαίος και οφείλεται στην κλήρωση των ζευγαριών που έχει βγάλει αμφίρροπα ζευγάρια με εξαίρεση τους Χιτ, που φαίνεται να καθαρίζουν σχετικά εύκολα τους Μπόμπκατς. Ο δεύτερος έχει να κάνει με το επόμενο ντραφτ. Θα μου πείτε ρε fella τι σχέση έχει το ντραφτ που θα γίνει του χρόνου με τα φετινά πλει οφ; Η εξήγηση είναι ότι λόγω του ταλέντου που υπάρχει στο επόμενο ντραφτ είχαμε φέτος tanking από πολλές ομάδες, ακόμα και από τους Λέικερς άσχετα αν το κάνανε με τρόπο που δεν επηρέαζε την αισθητική του παιχνιδιού τους χάρις  του run n' gun του Ντ'Αντονι. Αποτέλεσμα του tanking ήταν οι ομάδες να διαλύουν τα ρόστερ τους και οι παίχτες που αποδεσμεύονταν να μαζεύονται σε ομάδες που στοχεύουν στα πλει οφ.

Χθες λοιπόν είδαμε άλλο ένα μπρείκ στην σειρά του Χιουστον με το Πόρτλαντ, αυτή τη φορά ήταν η σειρά του Χιούστον. Λογικό ήταν να δούμε το ξέσπασμα του Χάρντεν με 37 πόντους, δεν γινόταν να συνεχίσει για τρίτο σερί παιχνίδι σε τέτοια κακή κατάσταση. Οι Ρόκετς κατάφεραν χθες να περιορίσουν κάπως τον Aldridge, λέω κάπως γιατί οι 23 πόντοι που δέχθηκαν από τον ψηλό του Πόρτλαντ δεν είναι και κανένα κατόρθωμα, αλλά τουλάχιστον είναι ένα πρώτο βήμα σε σχέση με τους 44 που είχε μέσο όρο τα 2 προηγούμενα παιχνίδια της σειράς. Οι Ρόκετς που τους αρέσει σαν ομάδα να τρέχουν πρέπει να κατάλαβαν χθες ότι πρέπει να κάνουν ακριβώς το αντίθετο απέναντι στους Μπλέιζερς, δεν είναι δύσκολο εξάλλου να σκοράρεις στην αμυνά τους με σετ παιχνίδι. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι 6 πανομοιότυπες φάσεις  πικ ν ρολ  μέσα στο ζωγραφιστό που ο Χάουαρντ κάρφωνε ανενόχλητος. Από την άλλη  το Πόρτλαντ ξαναβρήκε την φόρμα του που στα μέσα της σεζόν μας έκανε να πιστέψουμε πως πηγαίνει για την πρώτη θέση. Ότι και να πω για τον Λίλαρντ θα είναι λίγο αυτή τη στιγμή.

Για να περάσουμε στην Ανατολή, οι Νετς κατάφεραν να κρατήσουν το πλεονέκτημα έδρας που κέρδισαν στον Τορόντο, πιο εύκολα απ'ότι δείχνει το τελικό σκορ. Είναι η ομάδα με το πιο γεμάτο ρόστερ κατά την γνώμη μου. Πραγματικά Jason Kidd κοιτάει τον πάγκο του και βλέπει ένα οπλοστάσιο. Άν οι Νετς είχαν ένα κανονικό προπονητή αυτή τη στιγμή θα ήταν ήδη στο 3-0 και σίγουρα δεν θα τελείωναν στην 6η θέση της αδύναμης Ανατολικής περιφέρειας( Μην με παρεξηγήσετε, μου είναι πολύ συμπαθής ο Kidd, και με πολύ υψηλό iq αλλά θα έπρεπε να θητεύσει πρώτα ως βοηθός σε κάποιο επιτελείο). Για τους Ράπτορς τα έχουμε ξαναπεί, μαχητική, πολύ συμπαθητική ομάδα αλλά έχει ένα ταβάνι, ακόμα και στην περίπτωση που κάνουν υπέρβαση και περάσουν το Μπρούκλυν, το οποίο θεωρώ σχετικά απίθανο, το μόνο που τους περιμένει είναι η σκούπα από τους Χιτ. Πρέπει να αναφερθεί ότι βλέπουμε έναν σταρ να δημιουργείται στο πρόσωπο του Demar Derozan, έκανε και χθές μεγάλο παιχνίδι, αλλά δεν είχε κάποια ελπίδα χθες όταν μέχρι και ο 38χρονος Garnett βούταγε για μια χαμένη μπαλιά.

Στο άλλο παιχνίδι της Ανατολής τώρα, χθες οι Μπουλς έκλεψαν ένα παιχνίδι από τους Γουίζαρντς. Λέω έκλεψαν γιατί για άλλο ένα παιχνίδι δεν έκαναν αυτό που ξέρουν καλά, να παίζουν τρομερή άμυνα, και κατάφεραν να κερδίσουν χάρις στον Dunleavy ο οποίος είχε πάρει φωτιά. Το μόνο καλό αμυντικά που άλλαξαν είναι ότι δεν επέτρεψαν στον Nene να παίρνει άλλα σουτάκια από μέση απόσταση και τον ανάγκασαν να μπεί στο ζωγραφιστό που εκεί τον φάγανε τα θηρία.Αυτός είναι ο λόγος που εκνευρίστηκε με αποτέλεσμα να αποβληθεί. Οι Γουίζαρντς από την άλλη, είναι μια ομάδα που χτίστηκε στα πρότυπα των Μπουλς, με την διαφορά οτί στηρίζονται στην επίθεση και όχι στην άμυνα. Αυτό βέβαια έχει ξεκινήσει 4 χρόνια τώρα, ο λόγος που ανέβηκαν επίπεδο φέτος είναι ο John Wall, που δούλεψε τρομακτικά και διαθέτει πια ένα αρκετά αξιόλογο jumpshoot! Γενικά οι Γουιζαρτνς έχουν ποιοτικότερο ρόστερ απο τους Μπουλς (χωρις Rose) αλλά χάνουν σε πάθος και εμπειρία στα πλέι οφ. Δεν ξέρω πως θα εξελιχθεί η σειρά, αλλά πιστεύω θα κριθεί από το αν θα εμφανιστεί η άμυνα του Σικάγο.

Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΑΚΟΜΑ....

Το ταξίδι τελείωσε σήμερα όπως του άξιζε. Η ομαδάρα αυτή , η τρομερή παρέα γύρω από τον αρχηγό μας και καλύτερο γκαρντ στην Ευρώπη , σήμερα έπεσε στη Μαδρίτη. Πάλεψε για το μεγαλύτερο μέρος του ματς, αλλά για κάποιες λεπτομέρειες χάθηκε το ματς 4 λεπτά πριν τελειωσει. Δεν πρόκειται να σταθώ σε ριμπαουντ, λάθη, συστήματα και άλλα τέτοια. Δεν αξίζει σε αυτή την ομάδα. Το μόνο που αξίζει είναι χεροκρότημα στο πρώτο κιόλας παιχνίδι στο ΣΕΦ και ένα τεράστιο ευχαριστώ για αυτή την ομάδα. Στην ομάδα που άρχισε από εκείνο το 53-34 στον τελικό της Πόλης και τελείωσε σήμερα. ΑΡΧΙΣΕ ΚΑΙ ΕΠΕΣΕ ΠΑΛΕΥΟΝΤΑΣ - ΑΡΧΙΣΕ ΚΑΙ ΕΠΕΣΕ ΠΕΡΗΦΑΝΑ.       Όσο για τον τίτλο δεν μειώνω καθόλου την υπερπροσπάθεια όλων των παιδιών εδώ και 3 μαγικά χρόνια , αλλά ο αρχηγός έδειξε και σήμερα τον τρομερό του εγωισμό και την τρομερή του άρνηση να χάσει. Αυτό με κάνει να πιστεύω πως ΕΜΕΙΣ, ΑΥΤΟΣ ,τα παιδιά που μεγάλωσαν μέσα σε όλα αυτά και όσοι νέοι κληθούν να βοηθήσουν το καλοκαίρι θα μας δώσουν νέες χαρές. 

Υ.Γ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ 

Υ.Γ.2. ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΜΑΓΚΕΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΙ

Υ.Γ. 3. ΠΑΠ Η ΚΑΙΛ ΦΕΡΤΕ ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΣΕΡΙ 

Υ.Γ. 4 . ΜΟΝΟ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΓΑΜΑ ΤΙΣ ΒΑΖΕΛΕΣ 

ΔΕΝ ΘΑ ΠΟΥΜΕ ΠΟΛΛΑ
ΤΑ ΧΟΥΜΕ ΠΕΙ ΟΛΑ ΚΑΙΡΟ

ΕΜΕΙΣ ΓΙΑ ΕΣΑΣ ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΕΜΑΣ....

ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΜΑΤΣ ΟΣΟΙ ΕΧΕΤΕ ΧΡΟΝΟ ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ ΚΑΙ ΜΠΕΙΤΕ ΣΕ ΚΛΙΜΑ...

https://www.youtube.com/watch?v=aW3OjmOYSGQ

Υπόκλιση σε Dunston και Μπαρτζώκα!

Ξημερώματα του κρίσιμου τελικού, και αφού πια έχω ηρεμήσει από τον χθεσινό καρδιακό(ξανά) μας αγώνα, και τον ξαναείδα με καθαρό μυαλό, ξεκινάω να γράψω και σήμερα.


  Τα είχαμε πει από την Μεγάλη Παρασκευή, τότε που μας κηδεύανε όλοι ότι αυτή η ομάδα θα γυρίσει στην Μαδρίτη να παίξει τον Τελικό της. Μεγάλη ιστορία η Ρεάλ, μεγάλους ποιοτικά παίχτες, αλλά όπως παραδέχτηκε και ο Λάσο, ο Ολυμπιακός είναι η μεγάλη ΟΜΑΔΑ! Αυτό ήταν  πάντα το μεγάλο ατού των back to back πρωταθλητών Ευρώπης, είναι ομάδα με όλη την σημασία της λέξεως, είναι μια οικογένεια,και όπως σε κάθε οικογένεια όταν την προσβάλεις θα σου επιτεθεί ενωμένη σαν μια γροθιά.


  Χθές λοιπόν δείξαμε στην Ρεάλ ποιά θα είναι η μοίρα της. Και το σημαντικότερο φαίνεται να βρήκε τον τρόπο ο προπονητής μας, που τόσα έχει ακούσει, να κερδίσει εύκολα την Ομάδα των 3 ηττών όλη τη σεζόν, και να την υποχρεώσει για πρώτη φορά φέτος σε 2 συνεχόμενες ήττες. Εδώ να κάνουμε μια παρένθεση για τον κόουτς Μπαρτζώκα.  Αν κάτσει να δει κανείς και τα 4 ματς με την Ρεάλ θα δει συνεχή βελτίωση και τρομερό διάβασμα του παιχνιδιού της.

 Υποκλινόμαστε για δεύτερο συνεχόμενο βράδυ στον μέγιστο Dun(k)ston, διαβάζοντας τα στατιστικά του παιχνιδιού δεν μπορεί να καταλάβει κάποιος τι πάρτι έκανε χθες. Αυτός ο γίγαντας μας έχει κάνει να ξεχάσουμε τον Κyle και τον Πέρο μαζι. Σημαντική ήταν και επιθετική συμβολή του Μάτζαρη χθες και από πολύ νωρίς, είχαμε προϊδεάσει πως Μάτζαρης και Σλούκας θα βρουν χώρους για να επιτεθούν, ο Βαγγέλης το έκανε, ο Κώστας μάλλον μας το κρατάει για την Μαδρίτη. Στα 2 ματς στο Σ.Ε.Φ έχει εμφανιστεί και ο πραγματικός Λοτζέσκι, και μας έκανε να ξεχάσουμε πως ο Στράτος είναι τραυματίας.
Πάμε για το μεγάλο διπλό, πάμε για να γράψουμε ξανά ιστορία, πάμε για να μας κάνετε να κλάψουμε και πάλι από χαρά και παρηφάνια. Η πίεση είναι πια στα δικά τους πόδια, και τρέμουν ήδη.

Υ.Γ 1 Πρέπει να είναι η μοναδική φορά που η Μπαρτσελόνα θα στηρίζει την Ρεάλ, τέτοιος είναι ο φόβος τους.
Υ.Γ 2 Αναφέρθηκε σε συζήτηση με φίλους η περίπτωση επιστρόφης του Kyle, επειδή δεν αξιοποιείται στην ΤΣΣΚΑ, και αυτό το 1% με έχει κάνει ήδη να ονειρεύομαι το 6peat.

Ο σκοπός που αγιάζει τα μέσα ακόμα και στους ημιτελικούς του Τσαμπιονς Λιγκ

 Χθες το βράδυ ο καθηγητής της τακτικής Ζοζέ Μουρίνιο είχε μία νέα πρόκληση μετά την Παρί . Έπρεπε να τα βάλει με την ομάδα που πάει τραίνο στην Ισπανία και κατά πάσα πιθανότητα κλέβει το πρωτάθλημα από Μπαρτσελόνα και Ρεάλ και με την ομάδα που έχει φτάσει στους 4 της Ευρώπης έχοντας αποκλείσει την Μπαρτσελόνα. Το έργο του σίγουρα δεν ήταν εύκολο . Ο τρόπος που αντιμετώπισε το ματς μας θύμισε τακτικές που είχαμε χρόνια να δούμε, πιο συγκεκριμένα από όταν ήταν προπονητής της Ιντερ και είχε σηκώσει το τρόπαιο αποκλείοντας την τρομερή τότε Μπαρτσελόνα.

        Σε ένα ολόκληρο ματς δεν απείλησε σε καμία στιγμή , πέρα από κάποια φάουλ και κόρνερ , όμως στην ουσία δεν τον ενδιέφερε τόσο η ομάδα του να απειλήσει όσο να μην απειληθεί, πράγμα που κατάφερε . Ανάγκασε τους παίκτες της Ατλέτικο που ναι τεχνίτες , γρήγοροι με την μπάλα στα πόδια και "φωνιάδες" στο ενας με εναν όταν έχουν χώρους να παίζουν με σέντρες για πάνω απο 45 λεπτά . Το αποτέλεσμα, όλες οι σέντρες έπεφταν πάνω στα μεγάλα κορμιά της άμυνας της Τσέλσι ( Cahil, Terry) που παίρναν βοήθειες από όλους τους στρατιώτες που είχε παρατάξει στην άμυνα του.Η Τσέλσι χθες έπαιξε ουσιαστικά με 3 επιθιτικογενείς παίκτες, τους Willian , Torres και Ramires . Κατά τα άλλα είχε 4 παίκτες στην άμυνα και 3 αμυντικά χαφ. Παρά το γεγονός ότι έχασε νωρίς απο τραυματισμό τον Τσεχ και αργά στο ματς τον αρχηγό της δεν την επηρέασε. Δεν δημιουργήθηκε φάση. Η τρομερή επίθεση της Ατλέτικο μπλόκαρε όπως έχουν μπλοκάρει πολλές άλλες , γ'αυτό και τον αποκαλώ καθηγητή της τακτικής. Πολύς κόσμος βέβαια τον επικρίνει για το γεγονός πως σε τέτοιο επίπεδο δεν μπορείς να παίζεις ποδόσφαιρο επιπέδου κατώτερου από β τοπικο...                                                                                                                                                           

          Ο Μουρίνιο χθες έκανε αυτό που έκανε πάντα. Έβαλε την πρόκριση πάνω από το θέαμα. Κατά την άποψή μου καλώς. Ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο το θέαμα. Ποδόσφαιρο είναι ΚΥΡΙΩΣ οι τίτλοι , για αυτούς έπαιζαν πάντα οι ομάδες , γ'αυτούς πανηγυρίζει ο κόσμος. Αν ήταν διαφορετικά τα πράγματα οι οπαδοί της Αρσεναλ θα ταν οι πιο ευτυχισμένοι στον πλανήτη εδώ και 15 χρόνια. Φυσικά, το καλύτερο είναι αυτά να συνδυάζονται. Αλλά εφόσον μιλάμε για τίτλους , μιλάμε για ποδοσφαιρικό ρεαλισμό και αν υπάρχει ένας ποδοσφαιρικός ρεαλιστής στην Ευρώπη αυτός ειναι ο Μουρίνιο( κατά την άποψη μου και ο Σιμεόνε που παίζει το ποδόσφαιρο της παλιάς Τσέλσι) . Είναι ο άνθρωπος που έχει καταφέρει να πανηγυρίσει τα πάντα με 4 διαφορετικές ομάδες. Στην Πόρτο όπου ξεκίνησε σε μία διετία πανηγύρισε το Ουέφα (2002-2003) το Τσαμπιονς Λιγκ (2003-2004) και 2 εγχώριους τίτλους. Έπειτα αναλαμβάνοντας την Τσέλσι του 2004 , σε μία τριετία , πανηγύρισε δύο συνεχόμενα πρωταθλήματα Αγγλίας (2004-2006) λιγκ καπ και κύπελλο Αγγλίας. Στην Ιντερ παρέμεινε 2 χρόνια απο το 2008 μέχρι το 2010 . Την πρώτη χρονιά κατακτά πρωτάθλημα αλλά δεν προχωράει στην Ευρώπη. Τη δεύτερη χρονιά καταφέρνει να κάνει το ιστορικό τρεμπλ της Ιντερ σηκώνοντας και τις 3 κούπες και έχοντας αποκλείσει στην Ευρώπη όλα τα τότε μεγαθήρια. Επόμενη πρόκλησή του ήταν η Ρεαλ Μαδρίτης το 2010 . Εκεί η πρόκληση ήταν διπλή ,  να σταματήσει τη μηχανή που λεγόταν Μπαρτσελόνα αφ'ενός και να κυνηγήσει τρίτο Τσαμπιονς Λιγκ με διαφορετική ομάδα αφ'ετέρου. Στο δεύτερο απέτυχε. Στο πρώτο κατάφερε να πάρει το Κύπελλο Ισπανίας της πρώτη χρονιά και το πρωτάθλημα Ισπανίας τη χρονία 2011-2012 , χρονιά στην οποία έπαιξε ίσως το πιο διαστημικό ποδόσφαιρο που έχουμε δει . Ωστόσο το καλοκαίρι αποχωρεί αφήνοντας πίσω του φίλους και κυρίως εχθρούς εντός της ομάδας. Χαρακτηριστικά ο Φλορεντίνο Πέρεθ , πρόεδρος της ομάδας δήλωνε ,  ...Επανέφερε την Ρεάλ στη θέση που της αξίζει...», αλλά ενώ «...στην Ρεάλ Μαδρίτης είμαστε συνηθισμένοι και περήφανοι με την ένταση, όμως με τον Μουρίνιο έφτασε σε ανυπόφορα επίπεδα...» .                                                                                                                                                                 Με αφορμή λοιπόν   το φετινό του κατόρθωμα ήδη στην Ευρώπη γράφουμε σήμερα , ως απάντηση σε όσους ζητάνε ωραίο ποδόσφαιρο και δεν πάνε τον αλλαζονικό και ιδιότροπο χαρακτήρα του. Η απάντηση του είναι οι τίτλοι . Τίτλοι με διαφορετικές ομάδες, διαφορετικά μπάτζετ , διαφορετικά ρόστερ και διαφορετικό ποδόσφαιρο. Αυτό είναι το ταλέντο του. Σου δίνει την αίσθηση ότι οι παίκτες του γίνονται πραγματικά στρατιώτες του σε κάθε ομάδα και σε κάθε ματς. Στην Πόρτο έπαιζε θεαματικό , επιθετικό ποδόσφαιρο χωρίς να παραμελεί ποτέ την άμυνα. Στν Τσέλσι έπαιξε ποδόσφαιρο αντεπίθεσης και σφιχτής άμυνας. Στην ίντερ που οι λύσεις του ήταν περιορισμένες κατάφερε να φτιάκει ίσως την καλύτερη άμυνα που έχουμε δει και είχε μπροστά τον Μιλίτο και τον Ετό με τον Σνάιντερ από τους οποίους περίμενε πάντα το γκολ . Ήξερε ότι θα ρχόταν αρκεί να κρατούσε πίσω. Στη Ρεάλ από την άλλη τη δεύτερη χρονιά του που ήταν και η πιο ήρεμη έπαιξε το θεαματικότερο -γρηγορότερο ποδόσφαιρο αντεπίθεσης που έχουμε δει . Ενδεικτικά τα αποτελέσματα : περισσότερες νίκες σε μία σεζόν στο ισπανικό πρωτάθλημα (32), περισσότερες νίκες εκτός έδρας (16), περισσότεροι πόντοι όλων των εποχών στα κορυφαία ευρωπαϊκά πρωταθλήματα (100), περισσότερα γκολ στην ιστορία του ισπανικού πρωταθλήματος (121) και μεγαλύτερη διαφορά τερμάτων (+89) .   Παρατηρείς ότι παίρνει το μαξιμουμ από κάθε ομάδα , από κάθε παίκτη. Γι'αυτό και κατορθώνει με το αστείο ρόστερ της Τσέλσι να είναι ένα βήμα από τον τελικό . Γιατί φαντάσου αντί για Τόρες , Μπα, Ετό να είχε μπροστά Μπενζεμά-Ρονάλντο ή Ντιέγκο Κόστα η Σουάρεζ ή ακόμα και Κρόος Μάντζουκιτς. Αλλά ξέρει πως να κάνει τον παίκτη του να αισθάνεται παντοδύναμος αλλά και από την άλλη ξέρει τις δυνατότητές του και δεν ζητάει ποτέ υπερβάσεις και περιττά πράγματα. Όταν η ομάδα του και το ροστερ του μπορούσαν και μπάλα και θέαμα και γκολ και τίτλους το έπραξε. Καταλήγω οπότε μετά από αυτή τη σύντομη ανάλυση του τεράστιου αυτού προπονητή σε 2 πράγματα. 

1. Ο ΣΚΟΠΟΣ ΑΓΙΑΖΕΙ ΤΑ ΜΕΣΑ και ο ΜΟΥΡΙΝΙΟ σηκώνει τις κούπες. Όποιος θέλει θέαμα και γκολ - που όλοι τα αγαπάμε- του συνιστώ ανεπιφύλακτα την Χοφενχαιμ και τη Λίβερπουλ.

2.  ΖΟΖΕ όταν με το καλό πάρεις το τρίτο Τσαμπιονς Λιγκ θα θες και 4ο με άλλη ομάδα πάλι . Έλα εδώ στον Πειραιά , ταιριάζουμε.                                                                  

ΠΑΘΟΣ ΔΥΝΑΜΗ ΠΕΡΗΦΑΝΙΑ ΔΟΞΑ

Αυτές οι τέσσερις λέξεις που σημαίνουν ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ,  για όσους θυμούνται ήταν το κορεό σε αγώνα Τσαμπιονς Λιγκ με Αρσεναλ πριν μερικά χρόνια. Θα μπορούσε να ναι και το σλόγκαν της μπασκετικής μας ομάδας εδώ και 3 χρόνια όπως και των 2 τρελών προέδρων μας , που σε κάθε μεγάλο καλάθι πανηγυρίζουν απλά, αγνά , οπαδικά ΟΛΥΜΠΙΑΚΑ όπως όλοι μας .                                Η ομάδα χθες έκανε το 2-1 και αύριο πάει για το 2-2. Διαβάσατε όλοι τα γνωστά γραφικά από τους γνωστούς γραφικούς μετά το 2-0. Πάει ο Ολυμπιακός, απίθανη πρόκριση , πρόκριση θαύμα κλπ κλπ . Δύο πράγματα να πούμε σε όλους αυτούς. Αρχικά, φαίνεται ότι η ιστορία της ομάδας αυτής δεν τους έβαλε μυαλό και έπειτα μακάρι να συνεχίσουν την αμφισβήτηση γιατί απότι φαίνεται μιλάμε για μία ομάδα που βγάζει τρελό πάθος και απίστευτη δύναμη όταν ζοριστεί , όταν βρεθεί στα όρια της. Κατά τα άλλα τους παρατάμε στη μιζέρια τους, την ίδια που είχαν στον τελικό με τσσκα όταν με 11 λεπτά να μένουν το σκορ ήταν 53-34 και μας είχαν ξεγράψει , το ίδιο που κανανε με τσεντεβίτα , Ζιελόνα Γκόρα (όταν κινδυνέψαμε και πέρυσι και φέτος με αποκλεισμό από την πρώτη φάση) . Παρόμοιες αντιδράσεις σε πολλά ματς. ΔΕΝ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ότι όταν καίει η μπάλα κάποιος από όλους αυτούς τους μάγκες εδώ και 3 χρόνια θα τη βάλει μέσα. Χθες , για ακόμα μια φορά καθάρισε ο Πρίντεζης. Είναι μία ομάδα που αρνείται να τελειώσει στους 8 η τριετία της . Θέλει να ναι στο Μιλάνο να υπερασπιστεί ό,τι έχτισε. Για εμάς ό,τι και να γίνει είναι από τα πιο πετυχημένα σύνολα που είδε ποτέ η Ευρώπη , αλλά δεν θα το συζητήσουμε αυτό όσο ακόμα είμαστε εκεί και διεκδικούμε το 3^ο το σερί.                                                                                                                     Από το ματς χθες δεν κρατάς κάτι μπασκετικό πέρα από το τεράστιο πάθος ΟΛΩΝ των παικτών μας και της τρομερής έδρας που λύγισε το Γιάννη….. Χθες ακόμα και ο Κόλινς βρήκε ρόλο στην ομάδα , να σπάσει τον τσαμπουκά η να νευριάσει το Ρούντι με σκληρό φάουλ . Αύριο ακόμα πιο δυνατά όλοι σε κάθε φάση . Και στείλτε τους μετά στη Μαδρίτη να παίξουν 5^ο ματς. Και να καταλάβουν ότι για να μας περάσουν θα ματώσουν θα υποφέρουν και αν τα καταφέρουν . Για να καταλάβουν ότι αυτή την ομάδα την τρέμεις , δεν τη θες για αντίπαλο, όπως είπαν και οι παίκτες της Τσσκα .                                                                                                                                                       

Υ.Γ.1 Δεν ξέρω ποιος κάνει μεταγραφές αλλά μπράβο σε όποιον βρήκε τον νέο Χάινς στο πρόσωπο Του Ντάνστον . Δεν του λείπει τίποτα σε πάθος δύναμη θέληση και μπορούμε να πούμε ότι είναι και λίγο ποιοτικότερος επιθετικά. Υστερεί κάπως στο αμυντικό κομμάτι αλλά μόνο λίγο.

Υ.Γ.2 Σλούκας , Μάντζαρης αύριο θα έχουν χώρους και θα πάρουν τα σουτ τους , γιατί ο Λάσο λογικά θα κλείσει όσο μπορεί μέσα. Τα βάζουν και πάμε Μαδρίτη με τέλεια ψυχολογία σε κάθε παίκτη γιατί έχουμε ανάγκη το σκοριν αυτών των 2.

Memphis-Oklahoma, Golden State- Clippers

Ξημερώματα Τρίτης, και περιμένουμε τα δεύτερα παιχνίδια του πρώτου γύρου στο NBA. Οι 2 προηγούμενες μέρες των playoff είχαν γεμάτο πρόγραμμα που ξεκινούσε νωρίς, και μας κακοφαίνεται σήμερα που εχούμε μόνο 2 παιχνίδια.


Το καλό είναι ότι έχουμε κόντρες της Δύσης σήμερα, που σημαίνει παιχνίδια που θα μας αποζημειώσουν. Η μέρα ξεκινάει με την Οκλαχόμα του MVP της σεζόν Kevin Durant, απέναντι στους αντιπαθητικούς Γκριζλις του Γκασόλ και του σιχαμένου Ραντολφ.

 Η λογική λέει πως θα ξαναδούμε την Οκλαχόμα να περνάει άλλο ένα εύκολο βράδυ, και τους Διοικούντες του Μέμφις να ψάχνουν να βρούν τι πήγε λάθος και σε 2 χρόνια κατέστρεψαν την ομάδα που είχε φτάσει στα τελικά της Δύσης, και είχε γεμίσει ελπίδες τον κόσμο τους. Θα σας πω εγώ λοιπόν κύριοι, ΣΤΑΜΑΤΉΣΤΕ ΝΑ ΔΊΝΕΤΑΙ ΠΑΙΧΤΕΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΓΛΥΤΩΣΕΤΕ ΧΡΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΟΡΙΑ, μέχρι και τον προπονητή αφήσατε. 3 χρόνια να είχατε κρατήσει αυτήν την ομάδα θα είχατε ένα δαχτυλίδι.



  Και μετά το ζέσταμα έχουμε τον αγώνα της βραδιάς. Τα τελευταία χρόνια έχει αναπτυχθεί ένα πολύ ωραίο rivalry μεταξύ Γκόλντεν Στειτ και Κλίππερς, το οποίο είναι οτι καλύτερο για μας τους θεατές, αλλά και για την λίγκα και την προώθηση της. Δυνατές μονομαχίες, σκληρά φάουλ, και τρομερό μπάσκετ θα μας προσφέρουν και πάλι σήμερα οι παρέες του Πολ και του Κάρι. Πρόβλεψη για το αποτέλεσμα είναι απίστευτα δύσκολη, αλλά θεωρώ πως οι Κλίππερς θα επικρατήσουν, λόγω ποιότητας και βάθους του ρόστερ αλλα και προπονητή.

NBA, ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΑΙΜΑ

Απολογισμός για την πρώτη μέρα των playoff του NBA σήμερα. Ήρθε ο καιρός να δούμε το απόλυτο μπάσκετ στην άλλη μεριά του πλανήτη. Το άρθρο γράφεται πριν ολοκληρωθεί το παιχνίδι των Θάντερ με το Μέμφις.

ΜΠΡΟΥΚΛΥΝ ΝΕΤΣ- ΤΟΡΟΝΤΟ ΡΑΠΤΟΡΣ

Ξεκινάμε με το πρώτο παιχνίδι της ημέρας.Είδαμε το ενθουσιώδες και πολύ συμπαθητικό Τορόντο, να μην μπορεί να ανταπεξέλθει στο τέλος του αγώνα. Για πιο λόγο; Διότι στα κρίσιμα λεπτά μετράνε οι προσωπικότητες των μεγάλων παιχτών, και το Μπρούκλυν παρά τα προβλήματα που αντιμετώπισε όλη την χρονιά, είτε λόγω απειρία του προπονητή είτε λόγω χημείας, ένα πράγμα είδε δεδομένο, σχεδόν μια πεντάδα παιχτών με μεγάλες προσωπικότητες. Ποιόν να πρωτοδιαλέξεις; Τον Pierce; Τον derron; Toν Garnett; Τον Johnson; Μιλάμε για παίχτες που όταν η μπάλα καίει απλά ανεβαίνουν 2 επίπεδα. Από την άλλη το Τορόντο έχει μόνο τον Lowry, οπότε ήταν αναμενόμενο να είναι ο πρώτος στόχος για την άμυνα του Jason Kidd. Είναι μία σειρά που σιγούρα θα μας προσφέρει συγκινήσεις αλλά το ρόζ φύλλο θα το παίρνουν οι ΝΕΤΣ.

ΓΚΟΛΝΤΕΝ ΣΤΕΙΤ ΓΟΥΟΡΙΟΡΣ- ΛΟΣ ΑΝΤΖΕΛΕΣ ΚΛΙΠΠΕΡΣ

Είναι το πιο ενδιαφέρον ζευγάρι του πρώτου γύρου, και το πιο ευχάριστο στην παρακολούθηση. 2 ομάδες που τους αρέσει πολύ να τρέχουν και να προσφέρουν θέαμα. Το Γκόλντεν στειτ έδωσε την πρώτη απάντηση σε όσους το είχαν ξεγράψει και έστελναν ήδη τους Κλιππερς στους τελικούς της Δύσης. Είδαμε πόσα έχει ακόμα να μάθει ο Γκρίφιν μπασκετικά. Φορτώθηκε με πόλλα φάουλ πολύ γρήγορα, δείγμα του ότι δεν έχει πολλά να μάθει ακόμα μέχρι να είναι άξιος να θεωρείται ένας από τους καλύτερους παίχτες στο NBA. Ο David Lee του έκανε πλάκα σήμερα, και τον έβγαλε εκτός παιχνιδιού με απλές προσποιήσεις μέσα στο ζωγραφιστό. Αυτό που μου έκανε εντύπωση σήμερα ήταν ότι παρά το υπερόστερ που έχουν φτιάξει οι Κλίππερς, στο 4ο δεκάλεπτο, ήταν σαν να ξαναέβλεπα τους παλιούς hornets, με τον Paul να προσπαθεί να κερδίσει το παιχνίδι μόνος του. Θεωρώ πως θα είναι η μόνη σειρά του πρώτου γύρου που θα πάει στα 7 παιχνίδια, με τους Κλίππερς λόγω ρόστερ και προπονητή να έχουν τον πρώτο λόγο.

ΑΤΛΑΝΤΑ ΧΩΚΣ- ΙΝΤΙΑΝΑ PACERS

H Ιντιάνα πρέπει να λύσει τα θέματα που υπάρχουν στα αποδυτήρια, αλλιώς θα έχει πολύ σοβαρά προβλήματα. Και όχι τόσο με τους Χωκς, όσο με τον νικητή του ζευγαριού Μπουλς-Γουιζαρντς. Μετά το allstar-game βλέπουμε ένα πανηγύρι στους Pacers. Σήμερα είδαμε μέχρι και τον Χίμπερτ να σουτάρει τρίποντο. Άν νομίζουν ότι θα φτάσουν χωρίς να παίξουν μέχρι τους τελικούς της Ανατολής γελιούνται. Η Ατλάντα είναι ομάδα που μπορεί να σε δαγκώσει αν την υποτιμήσεις, με 5αδα που πυροβολεί απο το τρίποντο, και ανοίγει έτσι διαδρόμους για τον Teague.

Υ.Γ. West πρόσεχε, δεν σε παίρνει να κάνεις μαγκιές στον Πέρο, ήρθε από τον Πειραία.

Φεύγει αποτυχημένος η στηρίζουμε το ευρωπαϊκό όνειρο;;

Προσωπικά θεώρησα από την πρώτη στιγμή πως το χρονικό σημείο πρόσληψης του Μιτσελ  ήταν λάθος. Ο Ζαρντιμ,  ΕΠΡΕΠΕ να μείνει. Είχε αναλάβει μία ομάδα με κενά παντού και ξέραμε όλοι εξ αρχής ότι δεν ήταν προπονητής -τύπου Ερνέστο- που θα μας σήκωνε στο πόδι. Τι μπορούσε να κάνει όμως, όπως και έκανε;; Να περάσει στους ομίλους ως τρίτος στην Ευρώπη και να έχει μέχρι Φλεβάρη μήνα την ομάδα του αήττητη σε Ελλάδα έχοντας μια πολύ συγκεκριμένη αγωνιστική ταυτότητα . ΑΜΥΝΑ και μπροστά επειδή είχε  3-4 κάλους ποιοτικούς παίκτες  το γκολ θα ερχόταν. Έτσι κυλούσε όλη του η χρόνια.                                                                                                               Είχε επίσης μια τρομερή πρόκληση. Είχε μπροστά του μια Λεβάντε , την όποια παίζοντας το αμυντικό του ποδόσφαιρο τακτικής θα απέκλειε και θα προχωρούσε. Δεν ξέρω που θα φτάνε , αλλά βλέπω στο Γιούροπα , ομάδες αστείες μπροστά στον Ολυμπιακό να προχωρανε πολύ ψηλά . Θα μπορούσε λοιπόν , να περάσει τουλάχιστον στους 16 του Γιουρόπα, να κατακτήσει (ίσως) αήττητος το πρωτάθλημα και να κάνει πλακά στην κάθε Τρίπολη στον τελικό. Οι παίκτες είχαν συμβιβαστεί με το κακό ποδόσφαιρο , υπό τον ορό ότι θα πετύχαιναν όλα αυτά. Ο κόσμος του Ολυμπιακού όχι , γι’αυτό και ο πρόεδρος λειτουργώντας σαν οπαδός (καλώς η κακώς) τον έδιωξε στο χειρότερο χρονικό σημείο και έφερε τον Μισέλ . Κάπου εκεί άδικα και τελείως άδοξα τελειώνει η εποχή του μόνου ρεαλιστή προπονητή που είχε δουλέψει στον Ολυμπιακό μετά Μπάγιεβιτς.                                   Το πρώτο δείγμα του Ισπανού με Λεβάντε ήταν κάκιστο έως και ντροπιαστικό. Χάσαμε από μία μεσαία ισπανική ομάδα 3-0 παίζοντας ποδόσφαιρο αλάνας.  Αλλά δεν έφταιγε τόσο αυτός όσο το ότι ανέλαβε τελευταία στιγμή. Τα υπόλοιπα δείγματα επίσης αρνητικά . Αυτό που φαίνεται πως δούλευε σε συνεργασία με τη διοίκηση ήταν η δημιουργία του Ολυμπιακού της νέας χρονιάς , του φετινού Ολυμπιακού . Για έμενα , η εποχή Μιτσελ αρχίζει αρχές Μαΐου.                             Ο Μιτσελ , μαζί με ΙΣΑ και Καρεμπέ , και αφήνοντας πίσω τους παλιούς μάνατζερ που μας είχαν κάψει , ξεκίνησε χτίσιμο νέας ομάδας. Έχασε παίκτες που ήταν πολύ σημαντικοί ( Άμπντουν , Τζιμπουρ) για την ομάδα και έπρεπε να τους αντικαταστήσει και κυρίως να αντικαταστήσει και ότι ήδη έλειπε. Εν ολίγοις ΧΑΟΣ. Οι μεταγραφές ξεκίνησαν πολύ γρήγορα και πολύ καλά , ίσως πρώτη φορά στα χρόνια, η ομάδα μέσα Ουλή είχε έτοιμο ράστερ. Οι κινήσεις που βγήκαν 100% ήταν οι Ρομπερτο , Κάμπελ , Σάμαρης , Σαλίνο, Ολαιτάν, Βάις—αν και δημιουργούσε άλλα θεματάκια . Από την άλλη όπως κάθε Ισπανός προπονητής μας φόρτωσε έναν… Τόρες, και στο τέλος του καλοκαιριού κλείσαμε τους 2 παικταράδες από Γάλλια που παρακαλάγαμε για κάνα μήνα , τους Εντινγκά και  Γιαταμπαρέ . Η συνεχεία γνωστή.                                                                                        Σε επίπεδο ποδόσφαιρου η ομάδα φέτος πλησίαζε ομάδα Ερνέστο, αν και είχε χειρότερο ρόστερ . Ο Ισπανός έφτιαξε τον Κώστα , έπαιζε επιθετικό ποδόσφαιρο και η ομάδα μοίραζε 3-5 γκολ εντός συνόρων και έπαιζε επιθετικά και τα ευρωπαϊκά ματς. Επίσης κέρδισε μεγάλους Έλληνες παίκτες όπως ο Μανωλάς και ο Σιώβας , και εκμεταλλεύτηκε στο έπακρον Κάμπελ , Ρομπέρτο. Δυστυχώς όμως, η χρόνια σαν να σταμάτησε το βράδυ που κερδίσαμε τη Μάντσεστερ στο Καραϊσκάκη  . Μέχρι εκείνο το σημείο έθετε υποψηφιότητα ως ο πιο πτυχωμένος προπονητής των τελευταίων ετών. Γιατί;;; Είχε βγει δεύτερος σε ένα γκρουπ αφήνοντας πίσω την Μπενφίκα (ναι αυτή την καφενειακή  ομάδα –όπως λεγάτε- που απέκλεισε ο Ολυμπιακός και μετά από 4 μήνες είναι στους 4 του Γιουρόπα) , στην Ελλάδα προχώρησε αήττητος με μεγάλες νίκες στα ντέρμπι και θεαματικό ποδόσφαιρο, είχε κάνει μεταγραφές δανεικών σπάνιας κλάσης και είχε βγάλει και έναν παίκτη που πουλήθηκε 15 εκ. Ευρώ.                                                                                                     Μετά από εκείνο το σημείο , τα πράγματα γύρισαν τούμπα , και ο πετυχημένος αυτός κύριος , θα μπορούσε , δυστυχώς  , να θεωρείται αποτυχία. Εξηγούμαι . Έκτοτε ο Ολυμπιακός , αποκλείσθηκε στην Ευρώπη  αν και άξιζε ένα γκολ στην Αγγλία που θα του έδινε πρόκριση, έχασα αδικαιολόγητα τα ματς από Πάο και Πάκο , έκανε αχρείαστες ήττες στο πρωτάθλημα , ξεχάσαμε κάθε μορφή όμορφου ποδόσφαιρου και θεάματος , αποκλείστηκε στο Κύπελλο. Όποτε στο ταμείο μένει ένα πρωτάθλημα , μια πρόκριση στους 16 και…. 15 εκατομμύρια.. Όταν ο Ολυμπιακός χάνει τίτλο στην Ελλάδα  , η αμφισβήτηση εύλογα αρχίζει. Όταν χάνει 0-3 από τα παιδάκια του Πάο εκεί εύλογα γιγαντώνεται. Κανένας δεν ζητά ευθύνες για ένα ματς με την πρωταθλήτρια Αγγλίας , που η Ουεφα σου έδειχνε και αυτή ξεκάθαρα ότι ΔΕΝ ΠΕΡΝΑΣ.                                                                                       Την άλλη εβδομάδα θα συζητήσει την ανανέωση του συμβολαίου του. Εκεί πρέπει όλοι να σκεφτούν αν θέλουν να μείνει , του χρόνου να το δείξουν στο γήπεδο έμπρακτα. Άποψη μου ; Να στηρίξουμε επιτέλους έναν προπονητή με βάθος 3ετιας και να δούμε τι μπορεί να κάνει . Να τον στηρίξει και η διοίκηση παίρνοντας τους 3-4 πρωτοκλασάτους παίκτες που λείπουν σε άμυνα , κέντρο και επίθεση . Έτσι ίσως αυτή η ομάδα μας κάνει του χρόνου να ταξιδεύουμε ως τον Απρίλιο και όχι ως τα τέλη Μόρτη  και αναγκάσει τους άλλους να υποστηρίξουν πάνω από 4 διαφορετικές ευρωπαϊκές ομάδες σε μια χρόνια.